Een inschuifhuis bouwen op één dag

Een nieuwe woning, aan huis geleverd: “Mijn buur zal schrikken als hij thuiskomt”

In 2006 kocht Sook Florin (44) een oude rijwoning in het centrum van Zottegem. Na enkele jaren ontdekte ze er de nadelen van. “Het water liep gewoon van de muren”, zegt ze. Van het huis wou ze af, maar van de buurt niet. Florin heeft fijne buren en vindt het handig dat er veel winkels vlakbij zijn. Maar als alleenstaande vrouw zag ze gruwelijk op tegen een uitputtende verbouwperiode. Ze zocht een oplossing op kortere termijn. Toen vertelde een collega haar over het bestaan van inschuifhuizen.

Na enig zoekwerk kwam Florin bij Mobble terecht. Het bedrijf doet aan modulaire woningbouw en maakt de onderdelen op voorhand in een atelier in Eeklo. Zo kon Florin langer blijven wonen in haar huis en wachten met de afbraak ervan. Vorige dinsdag heeft een kraan het nieuwe, houten prefabhuis netjes in het bouwgat geschoven. “Mijn buur zal schrikken als hij vanavond thuiskomt.

Optoppen

Mobble bouwt bio-ecologisch en heeft een grote liefde voor hout. “Wereldwijd is de bouwsector goed voor 40 procent van de CO-uitstoot”, zegt bestuurder Kristof de Jaeger. “Dat heeft te maken met de aanmaak van baksteen, cement en beton. Daarom opteren wij voor houtskeletbouw. Onze werkwijze is circulair. De modules die we maken, kunnen makkelijk weer uit elkaar. Wie wil verhuizen, kan zijn huis demonteren en meenemen. Verbouwers kunnen een onderdeel vervangen. Nog een voordeel: doordat hout zo licht is, zijn er andere toepassingen mogelijk. Je kan bijvoorbeeld optoppen: een verdieping extra op je huis zetten.”

De Jaegers collega Maarten Coupé kent nog wel een paar voordelen. “Het is steeds moeilijker om hooggekwalificeerde medewerkers te vinden die in weer en wind willen werken. Dan is werken in een overdekt atelier heel wat aangenamer. In zo’n ruimte kun je volop inzetten op standaardisatie. Het hele ontwerp is op voorhand uitgetekend, zodat je niet het risico loopt dat je wijzigingen moet doorvoeren op de werf. Je maakt minder fouten. En dan is er nog het verkeer. Dat is de jongste jaren hopeloos dichtgeslibd. Op een traditionele bouwwerf moet je vaak een half jaar af- en aanrijden. Dat kun je vermijden met modulair bouwen. In één dag ben je klaar.”

Schimmels weggeschroeid

Het huis van Florin heeft een gelijkvloers met twee verdiepingen erop. Dat heeft een architect voor haar ontworpen. De acht medewerkers van Mobble hebben er in het atelier vier maanden aan gewerkt. Voor het de deur uitging, zat alles er al in: een keuken, badkamer, toilet, kastjes, deuren en ramen. De gyprocwanden binnenin zijn klaar om te schilderen. De ramen zijn gemaakt van gerecycleerd PVC – daar komt later een aluminium profiel bovenop. De gevel is opgetrokken uit thermowood, waar eerst in een oven alle schimmels uitgeschroeid zijn zodat het thermisch duurzaam is.

Op 15 april werd de oude woning van Florin afgebroken, dat heeft een dikke week geduurd. Nadien is het keldergat dichtgemaakt met sloopmateriaal, is er een waterput aangelegd en zijn er betonnen funderingen gestort. Alle leidingen voor water en elektriciteit lagen al geduldig te wachten toen de inschuifwoning eraan kwam. Nu het nieuwe huis er staat, volgen nog drie weken om de modules op elkaar aan te sluiten, het zadeldak af te werken en er zonnepanelen op te monteren. “Ik heb maar tweeënhalve maanden elders onderdak moeten zoeken”, zegt Florin. “De kosten zullen iets lager liggen dan bij een klassieke bouw, maar vooral de snelheid is ongeëvenaard.”

Voor haar woning betaalde Florin 300.000 euro, afbraakkosten meegerekend. “Momenteel ligt de prijs bijna even hoog als bij klassieke bouw”, zegt De Jaeger. “Het transport is een zware uitgavenpost. Die zal in dit geval rond de 10.000 euro gelegen hebben. Maar ecologisch, organisatorisch en op het vlak van snelheid maak je winst. Dat moet op termijn ook financieel kunnen. Als we opschalen, kunnen we goedkoper werken. Momenteel doen we vooral particuliere opdrachten, van halfopen bebouwingen en ­optoppingen tot inschuifhuizen. We proberen op een grotere schaal te werken, door mee te doen aan openbare aanbestedingen en samen te werken met projectontwikkelaars.”

Zo verliep de installatie van Florins inschuifhuis

Maandag 24 uur: In Eeklo verlaten twee bouwmodules het atelier. De eerste weegt dertien ton, de tweede tien. Met een breedte van vijf meter steken ze aan weerszijden van de dieplader uit. De chauffeurs hebben hun rit moeten vervroegen, omdat het op dinsdag marktdag is in Zottegem. Een begeleidingsploeg heeft op voorhand aan de ­rotondes de verkeersborden vervangen – daar raakten de opleggers anders niet door. In de smalle centrumstraten hebben ze twee auto’s laten wegslepen.

Dinsdag 6 uur: De Nijverheidsstraat is afgesloten voor verkeer. De twee opleggers vullen zowat de helft van de straat. Vooraan staat een aanhangwagen met dakpanelen. Helemaal achteraan, op huisnummer 3, gaat het gebeuren. Daar is half april een woning afgebroken. Een leeg gat wacht op invulling. Een hijskraan steekt hoog boven de huizen uit.

7.30 uur: Als werd er een standbeeld onthuld, halen de werkmannen het zeil van de eerste module. Opdrachtgever Sook Florin kijkt toe vanaf de overkant. Haar buren komen langs om te kletsen. Arlette (88) woont hier al sinds 1965. “Wat ze toch allemaal kunnen, tegenwoordig.” Kristof is de linkerbuurman. “Dat het zo snel gaat, is voor mij wel leuk.”

8 uur: Waar straks de voorkant van de module komt te staan, wordt een streep mortel uitgestreken. Enkele opstaande plaatjes geven aan tot waar de gevel straks mag komen. Dat wordt mikken. De werkmannen inspecteren snel de zijmuren. Verdorie, nog enkele nagels. Die slaan ze de kop in. 

8.12 uur: Op de oplegger trekt een siddering door de module. Die gaat vervolgens de lucht in. “Ze zijn ermee weg”, zegt Arlette. De module klimt zo’n tien meter omhoog en begint dan aan een langzame rotatie. De achterkant van daarnet hangt nu van voren. Een glazen voordeur en een raam worden zichtbaar. De module glijdt net boven de schoorsteen van het buurhuis. Is buurman Kristof niet nerveus? “Het zal wel goed komen, ­zeker?” 

8.20 uur: Vier werkmannen trekken aan de touwen die aan de hoeken van de module hangen. Ze manoeuvreren het gevaarte naar voren, tot het precies boven het gat hangt. Arlette heeft haar dochter Martine en schoonzoon Marc gebeld. “Zoiets zie je niet alle dagen, hé.” Intussen staan vijftien mensen uit de buurt naar de operatie te kijken, de gsm in de aanslag.

8.25 uur: De afdaling is ingezet. Kraanmachinist Tom laat de module centimeter per centimeter zakken. Er is amper vijf centimeter marge met de huizen ernaast. Met haar ene hand voor haar mond en de andere rond haar gsm ziet Florin hoe haar huis de grond nadert.

8.35 uur: De module blijft op een halve meter boven de grond hangen. Door hun speakers geven de werkmannen aanwijzingen aan de kraanman. Die moet nu goed mikken. De bundel water- en elektriciteitsleidingen die klaarligt, moet exact passen op de gaten die in de bodem van de module zijn vrijgelaten.

9.05 uur: Onhoorbaar perst de module het mortelbedje plat. Ze staat nu met de voeten op de grond. Netjes op de rooilijn. Maar staat ze goed? Op verschillende punten plaatst een werkman een waterpas tegen de voorgevel. En dan: een brede smile en duim omhoog. Het gelijkvloers is geland.

9.15 uur: Florin stapt haar huis in. Vooraan is een badkamer, een toilet en daarachter haar slaapkamer. Ze komt stralend buiten. “Mijn badkamer is dubbel zo groot. Blij, jong!” Alles is vooraf geïnstalleerd in het atelier: wasbak, spiegelkastje, radiator, inloopdouche, wc. Onder twee vloerplaten ligt een waterput. 

9.30 uur: In geen tijd zitten er vier werkmannen op het dak. Met houten latten en blokken gaan ze de huizen ernaast schoren, zodat hun stabiliteit verzekerd is.

10.30 uur: Daar is de oplegger met de tweede module. De werkmannen draaien nog snel enkele plaatjes in de muren van de buurhuizen. Daar wordt later de module mee verankerd.

11.19 uur: De eerste verdieping gaat de lucht in. Van op de begane grond is een gat in de bodem te zien. Daar moet later de trap in komen. Als de module roteert, komen een groot glazen raam en een glazen deur in beeld. Vooraan is er een balustrade met terras. Er zal veel licht zijn in dit woongedeelte, waar de keuken, living en eetruimte in zitten.

13.30 uur: Een voor een worden de dakpanelen intussen opgetakeld. Ze zijn op maat gemaakt in het atelier en moeten ter plaatse alleen nog in elkaar gemonteerd worden.

15 uur: Het huis van Florin heeft nu ook een dak. Daar is nog ruimte voor een slaapkamer en een toilet. Het werk voor vandaag zit erop.

‍

Lees het artikel op de standaard